Zaawansowane M2 i komutatory, czyli 3style

Uwaga! Niniejszy post jest tylko dla osób o mocnych nerwach. Gwarantuję, że ktoś kto nie układa kostki, nic nie zrozumie. Ktoś, kto układa, ale nie robi blindów, również nic nie zrozumie. Ktoś, kto układa blindy, ale nie zna M2, też nic nie zrozumie. Wchodzisz na własne ryzyko. Tylko nie pisz, że nie ostrzegałem.

Od długiego już czasu mam swoją listę algorytmów do blinda. W ciągu ostatnich miesięcy mocno się ona rozrosła, a przed świętami zacząłem ją porządkować i przerabiać, tak by wpisać nieco lepsze algi i żeby całość była dla mnie łatwiejsza w obsłudze. Myślę, że mogę ją już tutaj zalinkować chociaż będzie się jeszcze zmieniać w stronę lepszych komutatorów. Bazą i punktem odniesienia są dla mnie dwie listy algów, które bardzo mi pasują. Do 3x3 jest to lista Diego Meneghettiego. Do dużych blindów (4x4 i więcej) to lista Oliviera Frosta (rekordzista w 4bld). Ostatnim źródłem, o którym muszę wspomnieć to wątek Marka Riversa on wszystkie przydatne rzeczy związane z zaawansowaną metodą M2. Bardzo cenne są tam uzupełnienia Frosta. Na koniec jeszcze jedno źródło - w zwykłym M2 używam algorytmów stąd.


I właśnie o zaawansowanym M2 chcę tu napisać tak, aby syntetycznie zebrać to co jest w tym wątku. Tak, żeby sobie pewne rzeczy uporządkować, a jednocześnie też przybliżyć komuś innemu. Jest to więc głównie streszczenie wątku Marka.

1. Zacznę od tego co jest w punkcie 3 listy Marka, ale oddaje istotę sprawy jeśli chodzi o zaawansowane M2. Spójrzmy na podstawowy wzór w tej metodzie. Buforem jest DF, targetem jest UB, co znaczy, że każdy przypadek typu bufor-UB-dowolna krawędź jest w gruncie rzeczy komutatorem. Pomińmy przy tym na razie pozostałe krawędzie z M slice. Dla przykładu DF-UB-DR to komutator [M2, U R2 U']. I tyle.

Co z tego wynika? Ano tyle, że wiele przypadków prostym setupem można sprowadzić do tego komutatora. Np. DF-UL-DR, wystarczy U, żeby zmienić to w poprzedni przykład. Dla LB to setup B' i tak dalej. Możliwości tu jest bardzo dużo, co pozwala zredukować liczbę ruchów.

2. To samo można zrobić z najgorszymi krawędziami w M2 czyli FU i BD.

- po pierwsze - na zamianę tylko tych dwóch naklejek działają algi te które są na każdą z nich, ale pojedyńcze. Wystarczy zrobić rotację x i o to zamieniamy je dwie, ale w przypadku obu tych algów unikamy ruchu M2. To znaczy robiąc FU-BD robimy to bez końcowego M2,a robiąc BD-FU bez początkowego M2. Tak więc na FU - BD działa alg jak na FU. Na BD-FU taki jak na BD.
I tak cykl FU-BD ma algorytm x D M' U R2 U' M U R2 U' D', co jest komutatorem z setupem: x D; [M', U R2 U'].
Zaś BD-FU robimy x D U R2 U' M' U R2 U' M D', czyli x D; [U R2 U', M']

- po drugie FU można traktować jako target i wtedy wiele rzeczy się upraszcza. Np. DF-FU-RD będzie to [M', U' R2 U]. Proste. Można przy tym dodawać kolejne setupy tak jak przy UB. Np. LU sprowadzamy do FU prostym ruchem U'.

- z kolei dla DB trzeba zrobić setup M2, wtedy robić komutator, ale to nam daje dodatkowe opcje bo wymiana może być zarówno na UB jak na FU w zależności od naklejki. Tej opcji jeszcze dobrze nie zbadałem.

3. Dalej można wykorzystać inny typ komutatora. Weźmy UF-UB. Zamiana tego to [M', U2], czyli M' U2 M U2. Co nam to daje? Otóż można tak zamieniać też UL-UR, poprzedzając ruch setupem U, czyli na UB musi iść pierwsza nalepka z pary. Wtedy mamy sekwencję U M' U2 M U. To ostatnie U wynika z fajnej redukcji - powinno być U2, ale potem jest cofnięcie setupu U', przez co redukuje nam się do U.

Do całej sekwencji można dodać kolejne krawędzie zewnętrzne ze strony lewej i prawej. Jeśli mam np. UL i dowolną krawędź zewnętrzną z prawej to całość poprzedzę setupem R/R'/R2 a potem wykonam sekwencję i cofnę setup. Możliwości jest sporo.

4. Wreszcie można wykorzystać algi z metody TURBO. Trzeba zrotować kostkę ruchem x oczywiście, żeby mieć bufor przed sobą, ale reszta jest tak sama, tylko robi coś innego. Ja to zapamiętuję tak, że permutacje U zamieniają krawędzie wewnętrzne to jest LF-RF, a fajny alg z TURBO (M U' M' U2 M U' M') i jego mirror (M U M' U2 M U M') działa jak U perm czyli zamienia krawędzie zewnętrzne. To znów otwiera sporo możliwości bo prostymi setupami można przynajmniej zamieniać naklejki ze ściany F z pozostałymi naklejkami. Wystarczą proste setupy.

5. Ostatnia sprawa to krawędź BU, czyli najtrudniejsza krawędź w M2, bo robiona aż 13 ruchowym algiem. I z nią można sporo zrobić.

- można ją przestawić na FU i traktować jako taką. Podobnie można ją przestawiać na RU/LU i traktować jako takie, co redukuje liczbę ruchów.

- po drugie można ją wrzucić innym algiem: (U M’)3 (U M) (U M’)4. To jest co prawda 14 ruchów, ale bez rotacji i robione M slice co jest o wiele szybsze. W gruncie rzeczy jest to flip bufora i BU. Można więc nim robić też flipy BU z tym, że trzeba kończyć M.

Podsumowanie

W efekcie otrzymujemy kilka patentów, które umożliwiają układanie wielu krawędzi w 3-cyklach, czyli tak jak w metodzie BH zwanej komutatorami. W efekcie znacząco spada liczba ruchów potrzebnych do wrzucenia jednej krawędzi. Nie sprawdzałem, ile przypadków te patenty pokrywają, ale możliwe, że jest ich znakomita większość. Na dodatek otwierają one drogę do zwykłych do własnego wymyślania zwykłych komutatorów. Ponieważ zaawansowane M2 daje możliwość układania kostki przy pomocy 3-cyklu, stąd nazwa tej metody: 3-style. Co w wymowie agnielskiej kojarzy też się ze stylem wolnym (w sensie dowolnym, a nie że nie-szybki). Miłego używania.